Momenteel: Vanaf december 2023 is mijn werk te zien bij de “The Fit Boutique Blaricum”.
(Meentweg 37f in de Lloods eerste verdieping). Je kunt er vrijblijvend kijken naar mijn werk en er is een gratis kop koffie of thee.
Schilderijen in opdracht voor het nieuwe schip “AWARE” dat ontworpen is door Sander “SINOT”.
Het schip heet de “AWARE”. In mooie samenwerking zijn er verschillende werken tot stand gekomen die naadloos aansluiten op het prachtige ontwerp van “SINOT”.
THIS IS ME
Met haar kunst wil zij uitdrukking geven aan de manier waarop zij functioneert, in het leven staat. Door haar filosofische instelling en nieuwsgierigheid balanceert zij soms tussen werelden. Voor sommige mensen best ingewikkeld. ‘Ik hou van het leven’, zegt Céline Godfroy. ‘Van mensen, mooie momenten. Ik stel mij kwetsbaar op. Stoer en gevoelig tegelijk.”
Céline Godfroy heeft haar plek gevonden in Blaricum. Achter de roestige metalen poort ontvouwt zich een tuin in mediterrane stijl, die haar liefde voor Zuid-Frankrijk verraadt. Geen grasveldje, geen hortensia’s, geen leilindes – wel golvend siergras, wit grind, terracotta sierpotten en buitenmeubels van gevlochten touw onder een weelderige dakplataan, die de cour met een groot gebaar vrijwel overdekt. Een banier, enigszins verweerd en rafelig door weer en wind, wijst de weg naar het atelier van Céline, rechtsachter in de tuin. Een zwarte, gepotdekselde corridor verbindt het atelier met een gelijkvormig guesthouse. Twee totaal verschillende belevingen onder twee identieke puntdaken. ‘Ik huurde hier aan de overkant woonruimte en toen kwam dit huisje vrij. Een beetje verwaarloosd en overwoekerd, maar ik kon er doorheen kijken. De plek, de zonligging, de locatie in het dorp. Ik kan overal aarden als de plek goed voelt. Door de jaren heen is het stap voor stap opgeknapt en uitgebouwd. Behouden wat goed is en de rest beter maken. Ik wilde die zomerse, Zuid-Franse sfeer. De plataan staat daar niet alleen voor de sier, maar heeft ook een functie. Je hebt hier de hele dag zon, dus een beetje schaduw is fijn. Daar waar ik terechtkom, maak ik mijn thuis. Daar ligt mijn hart. In mijn leven ben ik 21 keer verhuisd en iedere keer hijs ik de vlag en maak er een feestje van. Op een dag zie ik mijzelf ook best ergens in Frankrijk te
wonen. Ik kan mij enorm verbinden aan een plek, maar sta ook open voor iets nieuws.’
MONUMENTAAL WERK
In haar atelier zie je veel recent werk, in sommige gevallen nog niet helemaal af. Een enkel figuratief werk, maar Céline’s voorkeur voor de abstracte schilderkunst spat er toch wel vanaf. ‘Abstract, monumentaal werk, dat ligt mij wel,’ zegt zij. ‘Dat manifesteerde zich al op de Kunstacademie Utrecht (HKU). In 1987 heb ik die opleiding afgerond, maar ja, als vrij kunstenaar verdien je helemaal niets. Daarom heb ik als grafisch vormgever nog in de reclame en bij VT Wonen gewerkt. Ik had een gedegen achtergrond, heb schilderles gegeven, kreeg regelmatig opdrachten. Portretten, het visualiseren van de filosofie van bedrijven. Op een gegeven moment dacht ik: ik ga het gewoon doen. Je volgt je hart en passie en kiest voor de kunst. Ik heb altijd veel vrij werk gemaakt. Onder andere raakte ik gefascineerd door museale ruimtes, de interieurs van kerken en kloosters in Zuid-Limburg, waar ik ben geboren. Je hoort het nog wel aan mijn accent, dat raak je nooit meer helemaal kwijt. Die monumentale, indrukwekkende interieurs… Je kunt soms niet bevatten wat je ziet. Juist dát fascineert mij en ik wil het vastleggen. De stilte, het licht, de mysterieuze sfeer. Met mijn schilderijen wil ik laten zien hoe ik die ruimte beleef. Hoe het op mij overkomt. Destijds heb ik daarvan een hele serie gemaakt en die verkocht goed, op de PAN in Amsterdam via kunsthandelaar Willem Rueb en in Knokke het Zoute bij galerie Mestdach. Opdrachten zijn vaak heel concreet, maar in mijn vrije werk kan ik veel meer van mijzelf kwijt. Elk werk begint op een notitieblok. Ik noteer wat ik in mijn hoofd heb. Wat is een cirkel? Wat kun je daarmee? Kadans, beweging, vlakverdeling, licht-donker. Je kunt het op zoveel manieren benaderen. Vanuit die eenvoudige vorm wil ik de essentie ontdekken. Ik speel ermee, maak er een verhaal van. Dat kan alle kanten opgaan, af en toe ook driedimensionaal. Ik wil de mensen door mijn ogen laten kijken, laten zien wat ik zie en voel. Mijn werk gaat over verbinding maken, verwantschap zoeken op zielsniveau. Emoties raken waarvan je misschien niet wist dat je ze had. Mijn werk hing op een expositie in Bussum, in een groot landhuis. Een vrouw was zo geraakt door een schilderij dat de tranen over haar wangen rolden. Dat was een bijzonder moment, ook voor mij. Dat mijn taal iemand bereikt en je beiden de verbinding voelt. Deze vrouw werd
bij het zien van het schilderij overspoeld door een geluksgevoel. Zij zei: ik kan hier de rest van mijn leven naar kijken. Oorspronkelijk werk is niet aan mode onderhevig. Het overstijgt de tijd. Dat is de kracht.
NIEUWSGIERIG EN VEELZIJDIG
Céline woont nu samen met Kaya, een jonge Hongaarse Vizsla, die geen moment van haar zijde wijkt. Haar grote bruine ogen zoeken voortdurend contact als zij bij ons aan tafel zit in de woonkeuken. Op haar eigen stoel. Met haar ontwapenende gedrag, soms tegen het theatrale aan, neemt zij op geheel eigen wijze deel aan het gesprek.‘Toen ik naar Blaricum kwam, werkte ik in Amsterdam. Ik had een atelier aan het IJ. Ik ging er op de motor naartoe. Zwarte overall, zwarte helm. Heel stoer. Dat was een geweldig leuke tijd. Ik ben getrouwd geweest en heb twee volwassen kinderen. Zij verloren hun vader toen hij 43 jaar was, we waren toen net gescheiden. Daar sta je dan, met twee pubers. Het leven heeft mij gevormd, sterk gemaakt. Er waren ups en downs, maar ik weet mij altijd weer te redden. Met mijn nieuwe vriend kwam ik in Blaricum terecht, aan de Torenlaan.’ Schilderen, beeldhouwen, fotografie, composities van verweerd staal, een enkel object met veel zeggingskracht. Céline beperkt zich niet tot een vaardigheid of een bepaalde manier van werken. Daar is zij veel te nieuwsgierig en veelzijdig voor. ‘Geërodeerd ijzer, oude industriële voorwerpen, machines, banden, apparaten, een berg tandwielen in een hoek. De uitwerking van de tijd op materiaal, die sleetsheid. Ik vind het heerlijk en heel inspirerend.’ Céline voelt de behoefte om met verschillende materialen te werken. Daar vorm aan te geven. ‘Materiaal mag jou niet beperken,’ legt zij uit. ‘Je moet experimenteren, loslaten en proberen. Soms eendimensionaal, soms in 3D. Als kunstenaar moet je jezelf blijven uitdagen.’
GEEN FAÇADE
Céline Godfroy is inmiddels een gevestigde naam. Mensen kennen haar werk. Zij exposeert regelmatig door het hele land. Bekend werd zij ook door haar 
foto’s en schilderijen van oude klompen, die na een werkzaam leven liefdeloos werden afgedankt en vaak in het vuur eindigden. ‘Het verhaal erachter boeit mij,’ zegt Céline. ‘Altijd al. Het is iets authentieks, het heeft
geleefd. Vergankelijkheid is mooi. De schoonheid van dingen zit in de essentie. Sommige dingen zijn mooi zoals ze zijn en hebben verder niets nodig.’ Zoals die oude rijplaat die buiten tegen de schutting staat. Jarenlang intensief gebruik heeft letterlijk sporen nagelaten, maar nu is het een objet ‘d art in de tuin van een kunstenares die er de schoonheid van inziet. ‘Misschien is het een soort oergevoel waardoor ik verliefd kan worden op een versleten rijplaat. Pracht en praal kennen we allemaal,’ zegt Céline. ‘Een mooi huis zegt iets over jou, dat vind je fijn en dat is prima. Ik ga daar wat verder in. Jij woont daar en je bent authentiek. Hoe laat je zien wie je bent? Je kunt heerlijk met je vrienden filosoferen over de kunst die je in huis hebt. Het vertelt iets over de bewoner. Kunst personaliseert, het is geen façade. Je kunt alles achterlaten, maar kunst neem je mee.’
DE VEELZIJDIGHEID VAN KUNSTENARES CÉLINE GODFROY
Haar werk valt onder de noemer Contemporary Art, maar is zo divers dat je bijna niet kunt geloven dat het allemaal van één en dezelfde hand is. Eenmaal in gesprek met de succesvolle Blaricumse kunstenares Céline Godfroy valt alles op zijn plaats.
Het atelier van Céline Godfroy ligt verscholen tussen het groen aan de Blaricumse Meentweg. We worden enthousiast begroet door hond Jeans die pas ophoudt met blaffen als haar baasje daar vriendelijk om vraagt. Céline, een charmante verschijning in zwarte werkoverall met verfspatten, onderbreekt haar werk om ons binnen te laten. Al tijdens het bereiden van een –perfecte – cappuccino steekt ze van wal. “Dit is ook werk van mij,” vertelt ze, wijzend op een schilderij van een intrigerende ruimte in bruingrijze tinten. “Ik ben gefascineerd door ruimtes die iets met je doen. Dat je bij binnenkomst wordt bevangen door het serene of juist de vibraties van die plek.”
Het werk van Céline Godfroy is regelmatig te bewonderen in binnen- en buitenland. Ze exposeerde op de kunstbeurs de PAN in Amsterdam, in het Belgische Panne, en momenteel – tot eind oktober 2017 – in galerie Mestdach aan de Zeedijk in Knokke. Dichter bij huis hangen diverse werken in het Visatelier in Laren. Ook wordt gewerkt aan een overzeese tentoonstelling, in Miami. In Amsterdam wordt regelmatig haar succesvolle project Clogstory geëxposeerd: een gelimiteerde serie werken van verweerde klompen op aluminium (clogstory.com)
ONTROEREND WERK
Stillevens van geoxideerde lagen koper, abstracte schilderijen in contrasterende kleuren, een razend knap geschilderd portret van Henk van den Bergh (haar levensgezel en smid in het dorp) en een serie intrigerende close-ups van verweerde klompen onder de noemer Clogstory; Céline is een alleskunner. “Ik wil mensen raken met mijn werk. Of ze het nu mooi of lelijk vinden maakt niet uit, als het ze maar raakt.” En dat gebeurt regelmatig. Ze toont een afbeelding van een dromerig geschilderd groepje huizen, weerspiegeld in het water. “Toen ik dit werk exposeerde, begon een vrouw spontaan te huilen. Dit schilderij ontroerde haar zo dat ze het kocht. Een mooier compliment kun je niet krijgen. Mensen die mijn werk aanschaffen doen dat omdat het ze raakt. Niet omdat het bij de kleur van de bank past. Al wordt het me soms wel gevraagd, maar dat soort concessies doe ik niet. Ik heb net een serie schilderijen in verschillende tinten wit gemaakt voor een expositie in Knokke. Daarvoor heb ik met allerlei soorten verf geëxperimenteerd. Alles wat ik doe is een permanente ontdekkingstocht. Ik ben altijd op zoek naar wat de tand des tijds met een materiaal doet.”
VAN SCHOEVERS NAAR KUNSTACADEMIE
Zolang Céline zich kan herinneren is ze gefascineerd door kleur, vorm en materialen. “Als kind speelde ik anders met barbies dan mijn vriendinnetjes, ik was ook altijd mijn kamer aan het veranderen en aan het tekenen en schilderen.” Desondanks wilden haar ouders de wens om naar de kunstacademie te gaan niet meteen honoreren. “Ik ben opgegroeid in Maastricht in een gezin waarin kennis en cultuur heel belangrijk waren. Mijn moeder was onderwijzeres, mijn vader econoom, mijn zus ging medicijnen studeren. Van mijn ouders moest ik eerst iets doen waarmee ik geld kon verdienen.” Het werd een jaar Schoevers. “Achteraf is dat toch handig geweest, ik kan nog steeds blind typen,” vertelt ze er lachend over. “Daarna heb ik alsnog de kunstacademie HKU in Utrecht afgerond.” De liefde bracht haar uiteindelijk naar ’t Gooi waar ze in 1988, na een kort verblijf in Singapore, met haar toenmalige man en twee kinderen in Huizen neerstreek. Inmiddels woont en werkt Céline alweer jaren in Blaricum.
VERLIEFD
Céline schildert, tekent, fotografeert, maakt beelden en werkt met allerhande materialen. Vrij werk en werk in opdracht. Figuratief, abstract en alles daartussenin. Daarnaast geeft ze individuele schilderlessen. “Sommige mensen zeggen: ‘Wat fijn dat je van je hobby je werk hebt gemaakt’. Dat moet ik dan altijd even uitleggen. Kunst is voor mij geen hobby, het is mijn leven. Als ik werk, ben ik eigenlijk constant verliefd. Natuurlijk heb ik ook weleens mindere momenten. Dat je niet verder komt in je atelier. Dan stap ik bijvoorbeeld met mijn hond in de auto en rijd ik naar Frankrijk. Of ik ga naar een kunstbeurs, zoals laatst in Dubai, of gewoon naar Amsterdam om door een buurt te lopen die ik nog niet ken. Het bos hier aan de overkant inspireert me en brengt me dicht bij mezelf. Dat is ook reizen. Mijn vrije werk heeft altijd te maken met vrijheid, verbondenheid, liefde, vergankelijkheid en energie. Ik wil de wereld laten zien wat ik zie. Dat is mijn drive.”